تمام امیدهام تویی خدا

و اون لحظه که تمام امیدهام از بین رفته بود...دیدم که هنوز خدا دوستم داره مگه میشد خدا منو فراموش کنه! اونی که همیشه دست مهربونه خالقشو یا نمیبینه یا فراموش میکنه من بودم.خدایا من شرمندم که فقط وقت گرفتاریهام یادت میافتم و مثله طلبکارها باهات صحبت میکنم...منو ببخش چون جز تو توی این زمونه کسی حرفامو گوش نمیده....خدایا بازم خیلی دمت گرم که با من هستی ...

برسد بدست خدا

از طرف  مانی