چقدر زیبا توصیف کرده حال و روز منو

من ژولیت هستم
بیست و سه ساله
یک بار طعم عشق را چشیده ام
مزه تلخ قهوه سیاه می داد
تپش قلبم را تند کرد
بدن زنده ام را دیوانه
حواسم را به هم ریخت و رفت

من ژولیت هستم
ایستاده در مهتابی
با حسی از تعلیق
ضجه می زنم که بازگرد
ندا در می دهم که بازگرد
لب هایم را می گزم
خونشان را در می آورم
و او باز نگشته است

من ژولیت هستم
هزار ساله
و هنوز زنده ام

هالینا پوشویاتوسکا.

چقدر سنگ دلی

You’re beautiful
You’re beautiful
You’re beautiful, it’s true
I saw your face in a crowded place
And I don’t know what to do
‘Cause I’ll never be with you
برایم سوال شده چرا همه ی دختران بوی عطر تو را میدهند چطور ممکنه که  اینگونه  شبیه تو باشن!همیشه در همه جا کنار ایستاده ایی
آیا توهم مانند من هستی!
چه کنم با این سردرگمی خودم,چه کنم با سنگ دلی تو